Volledige tekst te vinden op Frankwatching, door Lydia van den Brink
Crowdfunding is al zo oud als de weg naar Rome, maar wordt steeds populairder om op korte termijn financiering te krijgen voor ondernemende mensen. In mijn eerdere artikel trok ik een parallel tussen crowdfunding en communitymanagement. Vier mensen die zelf ervaring hebben opgedaan met crowdfundingcampagnes en er hun vak van hebben gemaakt, delen hun ervaringen in het eind vorig jaar verschenen boek Crowdfunding de hype voorbij.
De definitie van crowdfunding
Martijn Arets, Ronald Kleverlaan, Marije Lutgendorff en Koen van Vliet zijn ervaringsdeskundige, onderzoeker en/of werken als adviseurs op het gebied van crowdfunding. Zij sloegen de handen ineen om dit boek te realiseren.
Wat is crowdfunding nu eigenlijk? In het boek wordt deze definitie gebruikt: ‘Crowdfunding is een manier van individuen en groepen om hun activiteiten – of droom, ambitie, of groei – door middel van een open oproep te financieren door te putten uit relatief kleine bijdragen van een relatief groot aantal mensen, in ruil voor immateriële dan wel materiële beloning.’ Daarbij gaat het volgens de auteurs bovendien om de financiering van een specifiek omschreven doel, waarbij het noodzakelijk is dat het volledige streefbedrag wordt opgehaald om het doel (project of product) te kunnen realiseren. De bereidheid bij het algemene publiek neemt toe om risicodragend te investeren in ondernemingen met een hoge gunfactor. In de volksmond heet deze betrekkelijk nieuwe manier van ophalen van kapitaal inmiddels ‘crowdfunding’. Als je het goed bekijkt, doen goede doelen al jaren aan deze vorm van fundraising, door geld in te zamelen van particulieren. Zelfs de VOC werd destijds opgericht door crowdfunding.