foto: © European Union 2013 – European Parliament”
Jean-Luc Dehaene over De wereld redden
‘Ik heb het boekje van Bauwens cadeau gedaan aan mijn partijvoorzitter’
Jean-Luc Dehaene in De Morgen van 19 april 2014
Fragment uit het interview met Jean-Luc Dehaene in De Morgen, 19 april 2014 :
“Misschien liggen de oplossingen buiten de politiek. Het is me gaan dagen toen ik het boek De wereld redden las, van de Belgische filosoof Michel Bauwens. Hij is blijkbaar geklasseerd in de groep van de 100 meest vooraanstaande denkers in de wereld van het moment. Die man ontwikkelt geen theorie, maar een praktijk van wat hij noemt peer-to-peer. Hij ziet buiten de traditionele circuits groepen tot stand komen, via het internet. Een sterk uitgewerkt voorbeeld daarvan is Wikipedia. Dat is gewoon ontstaan door mensen die hun bijdrage leveren en daarbij niet aan winst of zo denken. Je zult zoiets ook op het plaatselijke vlak krijgen: sharing, groepsaankopen, groepsproductie. Zo kunnen er groepen in de maatschappij ontstaan die een gelijkaardige rol kunnen spelen als vakbonden, coöperatieven, ziekenfondsen in de industriële maatschappij. En vanuit die rol nieuwe dingen uitbouwen. Noem het een nieuwe vorm van gemeenschapsvorming, die niet commercieel gestuurd is, maar wel commercieel actief kan zijn. Waarbij er een inbreng kan komen van alle kanten, over de hele wereld. Alle apps die gemaakt worden, zullen daartoe bijdragen. Onder meer die van de taxi’s in Brussel (Uber, YD/RW) waarover nu zo fel gediscussieerd wordt. We zullen huizen uitwisselen in plaats van op hotel gaan. Niet onomstreden, maar het is wel de weg die we opgaan.’
In DS Weekblad (bijlage van De Standaard van 19 april 2014):
Nog steeds kijkt de gewezen premier gefascineerd toe. “Ik blijf lezen en zoeken. Het boek van Michel Bauwens, De Wereld Redden, gaf me voor het eerst zicht op mogelijke oplossingen. De cyberfilosoof stelt scherp op gedelocaliseerde peer-to-peer-initiatieven, een beetje zoals het ontstaan van de vakbonden en coöperaties tijdens het begin van de industriële samenleving. Sociale media brachten de Arabische Lente op gang. Met steeds een gepersonaliseerd doel: de president moest weg. Maar elke terugvalspositie ontbrak, er was geen structuur om op te bouwen.
‘Zo’n beweging kan zich ook in België voordoen. Maar tot wat kan zoeite sleiden? Blijft het bij een steekvlam, of groeit daar iets positiefs uit? Voorlopig beweegt er niet veel ten goede. Neem het mobiliteitsprobleem. De overheid oppert het idee van rekeningrijden en onmiddellijk komen er 200.000 negatieve reacties op facebook. Dan moet je als politicus erg moedig zijn om daartegen in te gaan.”
Ondertussen is De Wereld Redden aan zijn derde druk toe.
Verkrijgbaar in de betere boekhandel, bij uitgeverij Houtekiet, Oikos of online winkels.